Studenci oraz absolwenci zrzeszeni w Studenckim Kole Naukowym Transportu Lotniczego zaprezentowali akademicki model Centralnego Portu Komunikacyjnego. Efektem pracy niemal 100 osób jest kompleksowy model lotniska wraz z infrastrukturą wspierającą oraz miasteczkiem Smart City.
Członkowie Studenckiego Koła Naukowego Transportu Lotniczego, zrzeszającego studentów oraz absolwentów, specjalistów branży lotniczej, podjęli w 2019 roku wyzwanie zbudowania własnego modelu tej inwestycji. Po ponad trzech latach prac została zaprezentowana kompletna wizja lotniska wraz z infrastrukturą wspierającą.
– Prezentujemy nie tylko makietę, ale kompleksowy model Centralnego Portu Komunikacyjnego. Nazwaliśmy go Akademickim, gdyż jest owocem pracy niemal 100 studentów z pięciu kół naukowych działających na Politechnice Warszawskiej. Nasz projekt obejmuje wszystkie aspekty funkcjonowania lotniska, począwszy od usytuowania inwestycji i strefy Airside, poprzez konstrukcję terminali i nowatorskiego sposobu obsługi pasażerów. Model został zaprojektowaliśmy tak, aby sprostać oczekiwaniom stawianym przed CPK, które były upublicznione w momencie startu przedsięwzięcia – powiedział Piotr Szałas, przewodniczący SKNTL.
Rozwój portu lotniczego został podzielony na dwie fazy, zakładając obsługę 40-45 milionów pasażerów rocznie, a docelowo rozbudowę do przepustowości 90 mln. Zakłada on na początku dwie równoległe drogi startowe, wraz z całą strefą operacyjną lotniska, które zostały ulokowane wokół dwóch terminali – jednego głównego oraz jednego satelitarnego, połączonych ze sobą podziemną kolejką.
– Nieodmiennie od początku powstania Akademickiego Modelu CPK chcieliśmy zadbać o praktycznie wszystkie aspekty funkcjonowania lotniska. Na każdym etapie projektowania przyświecał nam cel tworzenia rozwiązań w oparciu o faktyczne dane i poczynione przez nas obliczenia. Dzięki temu nie jest to co prawda jeszcze gotowy plan na budowę portu lotniczego, ale dokładna wizja i inspiracja w jakim kierunku projekt powinien zmierzać – powiedział Kacper Pawlak, koordynator części terminali lotniczych.
W toku prac zaprojektowane zostały terminale, w których wyznaczono i osadzono wszystkie elementy potrzebne do obsługi interesariuszy operacyjnych portu, takie jak m.in. strefy odprawy, ciągi piesze czy kontrola bezpieczeństwa. Przewidziano również miejsca funkcjonalno-wypoczynkowe dla personelu oraz strefę bezcłową. Zgodnie z zaawansowanymi analizami, wymogami prawnymi oraz najnowszymi trendami projektowania lotnisk, została wytyczona i w pełni oznakowana infrastruktura naziemna w tym m.in. drogi kołowania, drogi szybkiego zjazdu, stanowiska odladzania oraz postojowe typu MARS. Przewidziane zostały również wszelkie budynki infrastruktury wspierającej oraz miejsca odprawy samolotów wojskowych i General Aviation. Z uwagi na fazowość projektu, pozostawiono miejsce na kolejne terminale satelitarne, które mogą zostać wybudowane bez wpływania na funkcjonowanie portu.
– Ważnym elementem projektowania Akademickiego Modelu Centralnego Portu Komunikacyjnego był foresight. Chcieliśmy, aby nasz projekt był nie tylko nowoczesny w dniu otwarcia w 2027 roku, ale także w dalszej przyszłości. Stąd też postawiliśmy sobie za zadanie, aby na równi z efektywnością i funkcjonalnością zaprojektować CPK w sposób innowacyjny i przyjazny dla pasażerów – wyjaśnił Michał Czernicki, koordynator ds. innowacji Akademickiego Modelu CPK.
Nad sprawnym przepływem pasażerów czuwa innowacyjny Centralny System Alokacji Pasażerów (CPAS). Dzięki niemu klienci portu mogą w łatwy sposób przemieszczać się po jednolitym terminalu, który wirtualnie wyodrębnia strefy Schengen, non-Schengen oraz inne zony, które mogą pojawić się w przyszłych latach. Dzięki swobodnemu i zautomatyzowanemu przepływowi osób autorzy osiągnęli cel minimalnego czasu koniecznego na przesiadkę pasażera na poziomie 30 minut, co jest wysoce korzystne dla linii lotniczych. System otwiera też nowe możliwości komercjalizacji portu, tak aby zmaksymalizować przychody spółki zarządzającej lotniskiem.
Oprócz elementów technicznych, przygotowana została także koncepcja architektoniczna i funkcjonalna, za której wykonanie odpowiedzialne było Koło Naukowe Architektury Strukturalnej. Członkowie tej organizacji wykonali kompleksowy projekt bryły terminali oraz Smart City. W projekcie nie zabrakło również wizji dogodnego połączenia kolejowego lotniska z całym krajem.