Azores Airlines odebrały pierwszego A321LR

Pierwszy A321neo Long Range (CS-TSH) linii Azores Airlines, znanej kiedyś pod nazwą SATA Internacional, zabiera na pokład 190 pasażerów w układzie dwóch klas podróży: 16 w klasie biznes z fotelami z maszyn dalekodystansowych (2-2) oraz 174 w klasie ekonomicznej (3-3). Odświeżona kabina A321LR oferuje więcej przestrzeni osobistej, większe schowki na bagaże, zaawansowane oświetlenie kabiny LED oraz najnowocześniejszy pokładowy system rozrywki i łączności.

Pierwszy A321LR ma się pojawić na trasie Ponta Delgada – Montreal 1 sierpnia tego roku i zastąpi latającego obecnie airbusa A321neo. Jednak w pierwszej kolejności nowy samolot poleci na trasach europejskich. Łącznie portugalski przewoźnik zamówił cztery samoloty A321neo Long Range, a ich dostawy zakończą się na początku 2020 r. Obecnie flota linii Azores Airlines składa się z pięciu samolotów: dwóch airbusów A320, dwóch A321neo oraz jednego A321LR.

Wąskokadłubowy samolot na dalekie trasy

Wersja A321neo z maksymalną masą startową wynoszącą 97 ton ma największy zasięg (7408 km) ze wszystkich samolotów wąskokadłubowych dostępnych dziś na rynku, dzięki czemu jest idealnie dostosowany do obsługi tras transatlantyckich i pozwoli liniom lotniczym wejść na nowe rynki dalekodystansowe, które były wcześniej niedostępne dla operatorów korzystających z samolotów wąskokadłubowych. A321LR jest wyposażony w trzy dodatkowe zbiorniki paliwa, a maksymalny zasięg tego wariantu to 4000 mil morskich (7408 km). Na pokład może zabrać od 164 do 206 pasażerów (w tym możliwość instalacji 20 siedzeń rozkładanych do pełnej pozycji płaskiej z przodu maszyny) dzięki nowej kabinie Airbus Cabin-Flex (ACF), zapewniającej pasażerom najwyższy poziom komfortu, a liniom lotniczym – wysoką elastyczność i optymalizację kosztów. Nowe maszyny posiadają także ETOPS 180 minut, czyli procedury (Extended-range Twin-engine Operational Performance Standards) dające zdolność samolotu do bezpiecznego powrotu/dolotu na lotnisko po zaistnieniu jakichkolwiek problemów, w tym m.in. długie zawroty wykonywane np. na jednym silniku powyżej 60 minut od najbliższego (odpowiedniego dla maszyny) lotniska. Taka sytuacja ma miejsce głównie podczas rejsów transoceanicznych.