Paryskie lotnisko CDG świętuje swoje 50-lecie

Loty Air France stanowią ponad połowę ruchu lotniczego, który odbywa się przez ten potężny węzeł tranzytowy. Każdego dnia przewoźnik znad Sekwany obsługuje 100 tysięcy klientów, realizując 650 lotów z i do Paryża i oferując 25 tysięcy połączeń przesiadkowych tygodniowo w czasie krótszym niż dwie godziny.

Już w latach pięćdziesiątych XX wieku, z uwagi na wzrost ruchu lotniczego w portach Paryż-Le Bourget i Paryż-Orly, pojawiła się konieczność utworzenia trzeciego lotniska w Paryżu. Po ośmiu latach budowy w 1974 roku, powstał pierwszy budynek nowego portu im. Charles de Gaulle – Terminal 1. Budowla zaprojektowana przez młodego architekta Paula Andreu, charakteryzowała się innowacyjną konstrukcją, która obejmowała centralny okrągły budynek, połączonym z siedmioma satelitami. Pomysł miał ułatwiać przepływ pasażerów, a terminal, za sprawą swojego kształtu do dziś nosi przydomek „Camembert”.

Pierwszym lotem Air France z nowego paryskiego lotniska był rejs do Belgradu i Sofii, który odbył się 30 kwietnia 1974 roku samolotem typu Caravelle. Od tego czasu Air France stopniowo przenosiły swoje połączenia na nowe lotnisko, najpierw loty krajowe do Bordeaux, Nicei i Tuluzy, a następnie europejskie – do Londynu, Genewy, Frankfurtu, Turynu i Lizbony. Od listopada 1974 r. z CDG, linia realizowała już dwie trzecie swoich operacji oraz część obsługi techniczno-konserwacyjnej.

Dwa lata później, w 1976 roku, do floty Air France dołączył kultowy Concord, dzięki któremu trasę z nowego paryskiego lotniska do Nowego Jorku można było pokonać w 3,5 godziny. Z ponaddźwiękową prędkością klienci Air France podróżowali też do Dakaru, Rio de Janeiro, Caracas, Waszyngtonu i Dallas, a także korzystali z dedykowanego saloniku oraz specjalnej obsługi na lotnisku.

Z biegiem lat i wraz ze wzrostem ruchu podróżnych, lotnisko rozbudowywało się i przechodziło kolejne transformacje. Również Air France kilkukrotnie zmieniał lokalizację swoich stanowisk, aby zaoferować klientom coraz wygodniejszą infrastrukturę, dostosowaną do rozwoju firmy.

Otwarcie w 1982 roku drugiego terminala, ułatwiło Air France rozbudowę europejskiej siatki połączeń. Poza dogodną, nową infrastrukturą lotniskową, umożliwiły to nowe, średniodystansowe samoloty. Dzięki nowej flocie Boeingów 737 i Airbusów A320, Air France mógł otwierać nowe trasy i zwiększać częstotliwość lotów. Do 1988 roku linia oferowała największą liczbę połączeń w Europie.

Wraz z uruchomieniem terminala 2E w 1996 roku, Air France rozpoczął reorganizację swojej działalności, aby uczynić z lotniska de Gaullea sprawnie działający węzeł przesiadkowy. Wymagało to odpowiedniego rozplanowania operacji i skoordynowania lotów krótko- i średniodystansowych z połączeniami międzykontynentalnymi. W efekcie tego dużego przedsięwzięcia, połączenia przez Paryż stały się szybsze i wydajniejsze, a Air France mogły realizować do 60 lotów na godzinę i obsługiwać coraz większą liczbę pasażerów. W 2000 roku, jako pierwsze w Europie, lotnisko CDG wzbogaciło się o czwarty pas startowy.

Kolejne lata przyniosły rozbudowę terminala 2E o nowe hale L i M, które umożliwiły zwiększenie przepustowości terminalu o 20 milionów pasażerów rocznie. Aby ułatwić przesiadki, obsługę linii partnerskich Air France, a szczególności sojusz Skyteam, ulokowano w tych samych terminalach co Air France.

CDG to jedyne paryskie lotnisko bezpośrednio połączone z francuską koleją RER B i stacją dalekobieżnych pociągów TGV. Bliskość kolei umożliwia Air France rozwój oferty intermodalnej we współpracy z SNCF i daje klientom możliwość łączenia środków transportu w ramach jednego biletu.

Dziś paryskie lotnisko de Gaullea obejmuje dziewięć terminali, jest największym portem lotniczym we Francji i drugim co do wielkości w Europie. 50 procent ruchu na CDG stanowią operacje Air France. Każdego dnia, przewoźnik znad Sekwany obsługuje 100 tysięcy klientów, realizując 650 lotów z i do Paryża i oferując 25 tysięcy połączeń przesiadkowych tygodniowo w czasie krótszym niż 2 godziny.

Klienci Air France korzystają z siedmiu różnych salonów lotniskowych zlokalizowanych w różnych terminalach, niektóre z nich to prawdziwe perełki architektury. Przykładem jest ekskluzywna poczekalnia w terminalu 2F. To najnowszy, dwupoziomowy salonik dla klientów Air France podróżujących w klasie biznes i członków programu Flying Blue Elite Plus. Wnętrze jest dziełem architekta Sanjita Manku i projektanta Patricka Jouina, którzy zadbali o wrażenia wizualne gości salonu. Przez zakrzywione, panoramiczne okno z widokiem na pas startowy, można podziwiać spektakularny widok wzbijających się w powietrze samolotów Air France.