Olimpijski szybowiec w Muzeum Lotnictwa Polskiego (zdjęcia)

PW-5 Smyk to jednomiejscowy szybowiec zaprojektowany i zbudowany w Zespole Naukowo-Badawczym Lotniczych Konstrukcji Kompozytowych w Instytucie Techniki Lotniczej i Mechaniki Stosowanej Politechniki Warszawskiej. Prace konstrukcyjne prowadził zespół pod kierunkiem dr. inż. Romana Świtkiewicza, a pierwszy oblot prototypu miał miejsce 5 września 1992 roku.

Polska konstrukcja odniosła międzynarodowy sukces, a obecnie muzealny egzemplarz szybowca w 1992 roku zwyciężył w prestiżowym międzynarodowym konkursie na lotnisku w Oerlinghausen w Niemczech. Po zakończeniu prób naziemnych i w locie, Urząd Lotnictwa Cywilnego wydał Świadectwo Typu, co pozwoliło na uruchomienie produkcji seryjnej w WSK Świdnik S.A.. Na wszystkich sześciu kontynentach lata dziś ponad 300 egzemplarzy tej wyjątkowej maszyny. 27 września 1994 roku Międzynarodowa Federacja Lotnicza (FAI) uznała PW-5 Smyk za szybowiec klasy światowej do rozgrywania zawodów olimpijskich.

Szybownictwo ma swoją historię olimpijską. Było sportem pokazowym na Igrzyskach Olimpijskich w Berlinie w 1936 roku i zostało formalnie przyjęte do programu Igrzysk w 1940 roku. Jednak z powodu wybuchu II wojny światowej, Igrzyska te nie odbyły się, a szybownictwo nie powróciło już do programu olimpijskiego.
Współcześnie szybownictwo dzieli się na kilka klas, z których każda ma określone parametry techniczne:

• Klasa otwarta: bez ograniczeń co do rozpiętości skrzydeł czy masy startowej; dopuszcza się zarówno szybowce jednomiejscowe, jak i dwumiejscowe.
• Klasa standard: rozpiętość skrzydeł do 15 metrów, brak mechanizacji płata (np. klap), dopuszczalny balast wodny, masa startowa ograniczona do 525 kg.
• Klasa 15-metrowa: rozpiętość skrzydeł do 15 metrów, dowolna mechanizacja płata, dopuszczalny balast wodny, masa startowa do 525 kg.
• Klasa 18-metrowa: rozpiętość skrzydeł do 18 metrów, dowolna mechanizacja płata, dopuszczalny balast wodny, masa startowa do 600 kg.
• Klasa klub: obejmuje starsze konstrukcje szybowców o rozpiętości skrzydeł do 15 metrów, bez balastu wodnego; stosuje się współczynniki wyrównawcze (handicapowe) dla różnych modeli.

Klasa światowa została stworzona z myślą o ujednoliceniu sprzętu w zawodach szybowcowych, aby promować umiejętności pilotów, a nie przewagę technologiczną sprzętu. W tej klasie używany jest wyłącznie jeden typ szybowca – PW-5 Smyk. Niedozwolone są jakiekolwiek modyfikacje konstrukcji, co zapewnia równość warunków rywalizacji.

Nowo pozyskany szybowiec zostanie zaprezentowany na powstającej obecnie wystawie stałej „Z wiatrem i pod wiatr. Lotnictwo cywilne”, która znajdzie się w nowym hangarze Muzeum na terenie historycznego lotniska Rakowice-Czyżyny – kolebki polskiego lotnictwa.

Dzięki temu eksponatowi kolekcja polskich szybowców Muzeum Lotnictwa Polskiego wzbogaciła się o konstrukcję klasy światowej, będącą symbolem innowacyjności i sukcesów polskiej myśli lotniczej.